«Πρέπει
να κρατήσουμε τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας σταθερό» λένε οι
δημοσιογράφοι και το αστικό πολιτικό προσωπικό της χώρας. Αυτό ακούγεται αρκετά
περίεργο, η Ρωσία για παράδειγμα δεν είναι Ευρώπη; Πως είναι δυνατόν μια χώρα
που είναι στην ευρωπαϊκή ήπειρο να της ζητούν να έχει «ευρωπαϊκό προσανατολισμό»;
Πόσο αυτός ο προσανατολισμός είναι οικονομικός/πολιτικός και πόσο πολιτισμικός;
Ποιες είναι οι πολιτικές ιδεολογίες που εκφράζουν αυτή την άποψη; Είναι σίγουρο
ότι η πρωτοκαθεδρία της οικονομικής ζωής διαμορφώνει και το ιστορικό και
πολιτισμικό πλαίσιο της Ευρώπης. Ποτέ δεν είχε συγκεκριμένα οικονομικά και
πολιτιστικά σύνορα, ανά τους αιώνες συνήθως συμβάδιζαν και στις περισσότερες
φορές δεν υπήρχε καν η συνείδηση της ιστορικής επίγνωσης της «κοινότητας των ευρωπαίων».
Η Ευρώπη στην εποχή μας κινείται σε δύο
πλαίσια. Το ιστορικό-πολιτιστικό και το οικονομικό-πολιτικό. Η Ευρωπαϊκή Ένωση
ανήκει στο δεύτερο επίπεδο και προσπαθεί να αφομοιώσει και να μεταλλάξει όλη
την ιστορία της ηπείρου, αυτό το προσπαθεί θεωρώντας τον εαυτό της την «καρδιά
της Ευρώπης».
Η αφήγηση για τη Δυτική Ευρώπη,
ως η «αληθινή» Ευρώπη, έχει αρχίσει από την περίοδο του Διαφωτισμού. Είναι ένα «κατασκεύασμα»
που αφαιρεί περίτεχνα ότι δεν έχει σχέση με τις δυτικές ευρωπαϊκές ιδέες και
παραδόσεις. Ο Διαφωτισμός υπήρξε μια πνευματική δραστηριότητα της δυτικής
πλευράς της Ευρώπης και αντιπροσωπεύει όλη την ιστορική διαδικασία των περιοχών
αυτών, δηλαδή όλες τις διεργασίες που συντελέστηκαν κατά την περίοδο του φεουδαλικού
Μεσαίωνα. Οι άνθρωποι της εποχής είχαν την εικόνα για το
ανατολικό μέρος της Ευρώπης που ήταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία (και ότι είχε απομείνει
από το ελληνικό στοιχείο) και οι
Σλαβικοί λαοί. Εκεί προφανώς υπήρχαν διαφορετικές οικονομικές και πολιτικές
διεργασίες μιας μη εκσυγχρονισμένης απολυταρχίας όπως υπήρχε στη Δύση. Άλλωστε μέσα
από αυτές τις συνθήκες και υπό την σκιά της «φωτισμένης» απόλυτης μοναρχίας του
18ου αιώνα ουσιαστικά ανδρώθηκε πολιτικά η αστική τάξη. Κληρονομώντας εκτός πολλά
πολιτικά φαινόμενα της εποχής όπως το κράτος και πολλά πολιτισμικά όπως η υπερίσχυση
της Δύσης έναντι της Ανατολής.
Οι
συνεχιστές του Διαφωτισμού, μετά τις αστικές επαναστάσεις, όπως διαμορφώθηκαν
μέσα από τις ιδεολογίες του φιλελευθερισμού και εθνικισμού προσάρμοσαν την
ιστορία στο ιδεολογικό και ιστορικό πλαίσιο που είχαν ανάγκη. Μετακινούν την
ιστορία της Ευρώπης από την Μεσόγειο στον δυτικό Βορρά, τοποθετώντας στο περιθώριο
της την Ορθόδοξη και Μουσουλμανική πλευρά της. Αυτή είναι μια ρατσιστική
αντιμετώπιση της ευρωπαϊκής ιστορίας και είναι όχι και τόσο σωστό να την
ενστερνιζόμαστε υπέρ μιας ιδεοληπτικής νεωτερικής ανάλυσης. Η Ευρώπη είναι μια
γεωγραφική περιοχή που βέβαια διαμορφώνεται συνέχεια. Έχει στην ιστορία της
πολλούς πολιτισμούς, θρησκείες, ιδιοσυγκρασίες, ταυτότητες, νοοτροπίες. Είναι
σημαντικό να έχουμε αυτή την εικόνα ιδιαίτερα στην εποχή μας που το ζήτημα του
Μουσουλμανισμού είναι πολύ σημαντικό σε σχέση με την μεταξύ συμβίωση πολλών ανθρώπων στη Ευρώπη αλλά και με ότι
υπάρχει σε επίπεδο πολέμου γύρω από αυτή.
Ως
εκ τούτου υπάρχει το βασικό ερώτημα τι εμπεριέχει ο Ευρωπαϊκός Πολιτισμός;
Είναι μόνο ότι αντιπροσωπεύουν ιστορικά, οικονομικά και πολιτιστικά οι λαοί της
βορειοδυτικής πλευράς; Είναι δηλαδή η Ευρώπη του 2000 η Ευρωπαϊκή Ένωση; Είναι
στα όρια του σοβαρού λάθους να ταυτιστεί η Ε.Ε.
με την ίδια τον ίδιο τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Η Ε.Ε. κυριαρχείται από μια νομισματική ένωση
που ως σκοπό έχει την τον ανταγωνισμό μεταξύ των Ευρωπαίων. Δεν είναι ενωτικός
παράγοντας αλλά διασπαστικός και ταξικός. Μόνο τις μισθολογικές διαφορές μεταξύ
των εργαζόμενων μέσα στην Ε.Ε να παρατηρήσει κάποιος ενισχύει την άποψη για
επιδείνωση των ταξικών διαφορών. Συνεπώς είναι προτιμότερο αν κάποιος θέλει να
είναι όσο μπορεί πιο αντικειμενικός με τα ζητήματα της ευρωπαϊκής ηπείρου να
έχει στο μυαλό του την γενική εικόνα διαμόρφωσης του ευρωπαϊκού πολιτισμού και
όχι κυρίαρχη οπτική.
Αν
βέβαια αναγνωρίσουμε την Ε.Ε ως την «Ευρώπη της εποχής» μας τότε μπορούμε να
ταυτίσουμε την εποχή αυτή με μια πολιτική ιδεολογία που είναι αυτή της Δεξιάς.
Τα πρώτα βήματα προς την ένωση των ευρωπαϊκών κρατών είναι από τους πιο
εμβληματικούς ηγέτες της ευρωπαϊκής Δεξιάς των Σαρλ Ντε Κωλ και Κόνραντ
Αντενάουερ. Μια πολιτική επιλογή που εξέφραζε και εκφράζει τα συμφέροντα της αστικής
τάξης. Η Δεξιά είναι δημιούργημα της νεωτερικότητας και βασικός εκφραστής των συμφερόντων
των επιχειρηματιών. Ποτέ δεν το αρνήθηκε άλλωστε. Στα πλαίσια αυτά χρησιμοποίει
για την αποτελεσματικότητα των πολιτικών της ιδεολογίες που από ένα μεγάλο
φάσμα. Φιλελευθερισμός, Συντηρητισμός, Νέα Δεξιά, Νεοφιλελευθερισμός, Κοινωνική
Δεξιά, Εθνικισμός, Άκρα Δεξιά είναι μερικές από αυτές. Όλες αυτές ανήκουν στο
πολιτικό φαινόμενο της Δεξιάς που σε συνάρτηση με ότι συμβαίνει στο οικονομικό γίγνεσθαι
διαμορφώνουν και την «Δεξιά της εποχής». Στο blog αυτό, έχουμε τη φιλοδοξία να
ερευνήσουμε αυτό το φαινόμενο αποτυπώνοντας όλες τις δραστηριότητες και απόψεις
που καθορίζουν άμεσα τις διενέργειες που οικοδομούν και καθορίζουν την εξέλιξη
του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού.
Η
Ευρώπη όπως και κάθε περιοχή του πλανήτη είναι το ιστορικό δημιούργημα των
ανθρώπων που κατοικούν σε αυτή. Πιο συγκεκριμένα των ενεργών υποκειμένων που
δραστηριοποιούνται στην παραγωγική διαδικασία. Η πολιτική δραστηριότητα είναι ο
παράγοντας που αποτυπώνει τις συγκρούσεις των υποκειμένων σε κοινωνικό και
οικονομικό επίπεδο. Οι κοινωνίες και η οικονομία όπως αυτές εκφράζονται μέσω
της καπιταλιστικής οργάνωσης έχουν περιέλθει σε κρίση. Για την κρίση αυτή είναι
υπεύθυνο όλο το οικονομικοπολιτικό σύστημα και οι αστικές πολιτικές (ιδιωτικοποίηση,
απολύσεις, μείωση μισθών, φορολόγηση χαμηλών μισθολογικών τάξεων) που εκτελούνται
από τις κυβερνήσεις σχεδόν παγκόσμια. Η ιδεολογική και πολιτική κυριαρχία της Δεξιάς,
που εκφράζει την αστική εξουσία, στις ανθρώπινες κοινωνίες έχουν οδηγήσει σε
απόψεις που θεωρούν ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικές πολιτικές. Αυτό δεν ισχύει
καταρχήν γιατί είναι ένα μονοδιάστατο ιστοριογραφικό μοντέλο που έχει αποτύχει (πχ
το τέλος των ιδεολογιών) και δεύτερον οι πολιτικές δεν διαμορφώνονται μόνο από τους
από πάνω αλλά και από τους από τα κάτω. Σε αυτό το
πνεύμα θα διαμορφωθεί και η έρευνα και κριτική σε αυτόν τον ιστιότοπο, γιατί άλλωστε
αυτή είναι με λίγα λόγια η ιστορία της metaΕσπερίας.
